De perfectionist en…. puppyliefde
Hoe het begint…
Op een dag besluit je: we nemen een hond! Op de sites van fokkers kijken de meest droopy ogen je trouwhartig aan. En je hakt de knoop door; dit wordt hem, voor dit aandoenlijke dropje ga ik met heel mijn hart (en ziel) zorgen!
Keuzestress!
Vaak heb je dan nog een aantal weken te gaan voordat je die nieuwe aanwinst in je armen kunt sluiten. Maar goed ook; want de puppy-uitrusting moet worden aangeschaft. De keuze is reuze! Niet makkelijk voor een perfectionist die graag het beste wil voor dit nieuwe gezinslid. Kijk alleen al naar manden: hout, schuim, riet, met rand, zonder rand, vierkant, rond, ovaal, kussens met opstaande rand, van schapenvacht, fluffy, jute etc. Maar goed, je hakt ook daarin knopen door en met een achterbak vol hondenspullen ga je jouw huis omtoveren tot een waar hondenparadijs.
Voorbereiding
Uit ervaring weet je dat het opvoeden van een hond veel tijd en energie kost. En als perfectionist wil je het graag meteen goed doen. Dus lees je boeken van Martin Gaus, de hondenfluisteraar Cesar Millan en enkele uit de …voor dummies -serie. Je kiest een stoere naam en het aftellen kan beginnen!
Op kraamvisite
Uiteraard heb je een fokker uitgezocht waar je regelmatig op kraamvisite mag komen. Wat een feest! Al die slapende / krioelende mini-hondjes die je uitgebreid mag knuffelen. Je hart stroomt over van liefde en je zou ze allemaal wel willen hebben! Dan breekt de grote dag aan; je nieuwe aanwinst komt mee naar huis!
En dan begint het echt…
Al die vertederende plaatjes ten spijt; het opvoeden van een pup is alles behalve a walk in the park. Het vraagt veel geduld, veel herhaling, veel tijd en…. een puppy-lat. En daar wringt voor de perfectionist de schoen. Tijd om te oefenen en te herhalen heeft de perfectionist uiteraard volop ingebouwd in de doorgaans drukke agenda. Maar de lat verlagen tot het niveau van de pup….. dat is een lastige! Het is vaak een kwart stapje vooruit en een hele stap achteruit. En in alle literatuur wordt gehamerd op de eerste 12 weken; daarin moet het eigenlijk gebeuren. “je kunt het maar 1 keer goed doen” lees je keer op keer, arghhhh.
Hoe houd je jezelf in toom?
Accepteer dat je een levend wezen met een eigen karakter nooit voor 100% kunt ‘vormen’ naar jouw wensen. Je leert om volledig af te stemmen op de ander, in plaats van je eigen plan te blijven trekken. Je kan niet anders dan de controle loslaten en vervangen door uitnodigen, aanmoedigen en jubelen bij ieder klein succesje! En je gaat snappen hoe lastig het is om te veranderen. Die pup moet nieuw gedrag aanleren, en begint blanco. Maar jij moet oud gedrag afleren; ook dat gaat alleen stapje voor stapje.
Ik zie in dit proces een mooie parallel met collega’s maar ook met de thuissituatie. Als je wil dat interactie soepel verloopt, ben jij hoofdzakelijk aan zet. Met loslaten, accepteren, aanmoedigen, successen belonen…… (onderschat daarbij de kracht van het jubelen niet… 😊). Zodat je op een prettige manier op elkaar ingespeeld raakt, met behoud van ieders eigen(gereid)heid.
