De perfectionist en… de eenzame top

Het venijn in de staart

Het valt niet mee om een goede perfectionist te zijn. Je moet oog hebben voor zowel het grotere geheel als alle details. En vaak ben je ook nog een kei in het bedenken van scenario’s over wat er allemaal fout kan gaan. Want het venijn zit in de staart, toch? Je kunt nog zo’n goed idee hebben, zo’n mooi voorstel hebben geschreven, zo’n goede analyse hebben toegepast, die ene taalfout of dat detail haalt heel het effect onderuit. Het lijkt bovendien of jij de enige bent die zich daar ECHT verantwoordelijk voor voelt. Want eerlijk is eerlijk, collega’s maken zich er soms toch wel erg makkelijk vanaf. En dan zegt je baas ook nog dat je het wat meer los moet laten! Terwijl je het ook te horen krijgt als er iets niet goed is gegaan…

Wie neemt mij serieus?

Wat de meeste perfectionisten in de weg zit, is vooral het feit dat ze er iets van vinden dat collega’s of leidinggevenden de zaken anders aanpakken. En dat ‘iets’ krijgt vaak een negatieve lading, een oordeel. Bovendien voel je je niet serieus genomen en dat doet misschien nog wel het meeste pijn. Zeker wanneer er meerdere incidentjes zijn waarbij je je stoort aan de aanpak van je collega; dan wordt het een optelsom en is het lastig om zaken nog in het juiste perspectief te zien. Met als gevolg dat het loslaten, waarvan iedereen in je omgeving roept dat je dat moet doen, alleen nog maar lastiger wordt.

Eenzaamheid op hoog niveau

Als perfectionist word je zo een eenzame roepende op de top van de berg. Degene die alles overziet, zaken die mis (dreigen te) lopen aankaart en zich er zorgen over maakt of de juiste kwaliteit wordt geleverd… En daarmee word je misschien ook wel degene die zo vaak aan de bel trekt dat het minder indruk maakt op de omgeving. Als jij alles even belangrijk maakt, neemt de omgeving je automatisch wat minder serieus. Logisch, want zij hebben zelf al meer dan voldoende op hun bordje liggen.

Verander het uitzicht

Nu je toch bovenop die berg staat, neem eens de tijd om goed naar beneden te kijken. Allereerst naar jouw eigen positie: zijn jouw maatstaven de enige die hoog liggen? Laat jij nooit steekjes vallen? Is al jouw werk van de hoogste kwaliteit?

Kijk vervolgens eens naar je omgeving, je collega’s: is hun werk echt onder de maat? Altijd? Misschien leggen ze andere prioriteiten… of zien zij andere opties die tot een vergelijkbaar resultaat leiden. En kijk ook even naar de zaken waar je invloed op hebt en de zaken waar je geen invloed op uit kunt oefenen. Laat die laatste eens links liggen; verspil met die zaken geen energie. Pick your battles. Wat is echt belangrijk? Maak keuzes en doe dat vooral in relatie tot de wens van jouw (interne) klant. Die bepaalt uiteindelijk of de geleverde kwaliteit al dan niet voldoet. En de ideale wereld waarin alles altijd op rolletjes loopt? Die bestaat nu eenmaal niet.

Op zoek naar de intentie

Als je dan weer vanaf je berg naar beneden komt, ga dan eens op zoek naar de positieve intentie achter andermans gedrag; je zult zien dat niemand bewust bezig is jou te schaden of te belemmeren in jouw werk. Haal de emotionele lading weg door de aannames en oordelen eraf te pellen, zodat de feiten overblijven. En kijk dan in hoeverre ingrijpen echt noodzakelijk is, of dat er in feite niet zo heel veel aan de hand is. Als je weer met beide benen op de grond staat en onderdeel uitmaakt van het geheel, zal het loslaten je een heel stuk gemakkelijker afgaan!